Przejdź do głównej zawartości

Wiara i kryzysy [J 6, 55. 60-69]

W synagodze w Kafarnaum Jezus powiedział: «Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem». A wielu spośród Jego uczniów, którzy to usłyszeli, mówiło: «Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać?». Jezus jednak, świadom tego, że uczniowie Jego na to szemrali, rzekł do nich: «To was gorszy? A gdy ujrzycie Syna Człowieczego wstępującego tam, gdzie był przedtem? To Duch daje życie; ciało na nic się nie zda. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i są życiem. Lecz pośród was są tacy, którzy nie wierzą». Jezus bowiem od początku wiedział, którzy nie wierzą, i kto ma Go wydać. Rzekł więc: «Oto dlaczego wam powiedziałem: Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli nie zostało mu to dane przez Ojca». Od tego czasu wielu uczniów Jego odeszło i już z Nim nie chodziło. Rzekł więc Jezus do Dwunastu: «Czyż i wy chcecie odejść?». Odpowiedział Mu Szymon Piotr: «Panie, do kogo pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A my uwierzyliśmy i poznaliśmy, że Ty jesteś Świętym Bożym».

>P<


Wiele sytuacji i wydarzeń codziennego życia może sprawiać w nas zakłopotanie. Są także zachowania, słowa, myśli, które mogą nas gorszyć, wprowadzać w zakłopotanie, dyskomfort. Każdy znalazłby jakiś przykład, który takie zachowanie mógłby zobrazować, urealnić, urzeczywistnić. Dziś w Ewangelii słyszymy o jednej z takich sytuacji. Wielu spośród uczniów Jezusa gorszyły słowa, które wypowiedział: "Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem". Wielu z uczniów Jezusa nie rozumiało tego, uważali te słowa za szorstkie oraz nie potrafili ich przyjąć. Uczniowie Jezusa odchodzili od Niego po tym, co powiedział. Synagoga w której przemawiał Jezus pustoszała. Pan pozwalał odejść tym osobom. Nie chciał mieć przy sobie niewolników. Zapewne było Mu z tego powodu bardzo przykro, smutno. Zwracał także uwagę na powód ich odejścia. Mówił: "pośród was są tacy, którzy nie wierzą". Następnie wprost zadawał pytanie tym, którzy pozostali: "To was gorszy?". W języku greckim użyte jest słowo: "skandalidzei", co moglibyśmy przetłumaczyć: To was podcina? To was doprowadza do potknięcia? To kładzie wam przeszkodę pod nogi? (za Filipem Taranienko). Jakże ich zachowanie podobne jest do Izraelitów zmierzających do Ziemi Obiecanej, a mimo to szemrzących przeciwko Bogu. Jezus jednak nie pozwala, by trwali w tym stanie. Szuka sposobu na to, by zrozumieli, co chce im przekazać. Czego się domaga? Pragnie, by stawali się oni jeszcze bardziej uduchowieni. Wspomina o Duchu, który daje życie, inspiruje, pogłębia wiarę. Jezus pragnie, by uczniowie w Jego słowie szukali Ducha i życia. Jestem przekonany, że tutaj jest światło na różne nasze niepowodzenia, zgorszenia, wątpliwości - stawać się człowiekiem, który współpracuje z Duchem Jezusa. Tutaj jest zachęta Pana do stawanie się człowiekiem jeszcze bardziej wierzącym, a tym samym duchowym. W naszym życiu kapłańskim, rodzinnym, zakonnym, samotnym zmagamy się z różnymi wątpliwościami, niewiernościami, odejściami. Jest to prawda o nas i naszym życiu. Mimo to jesteśmy, trwamy, nawracamy się. Papież Benedykt XVI w wywiadzie z dziennikarzem Peterem Seewaldem z 2021 roku, wyjaśniał na czym polega trwanie w Kościele. Mówił, że nie chodzi o "wymyślanie Kościoła idealnego, ale gotowość do życia i pracy właśnie w Kościele, który jest nękany przez moce zła".* Natomiast w małej książeczce pt.: "Dlaczego wierzę?" dodaje jeszcze: "Wiara ukazuje nam Boga, który dał swojego Syna za nas i budzi w nas zwycięską pewność, że to prawda: Bóg jest miłością! Ten sposób przemienia w nas niecierpliwość i nasze wątpliwości w pewną nadzieję, że Bóg trzyma w swoich rękach świat i że mimo wszelkich ciemności On zwycięża. Wiara, która jest świadoma miłości Boga objawionej w przebitym na Krzyżu Sercu Jezusa, ze swej strony prowokuje miłość. Miłość jest możliwa i możemy ją realizować, bo jesteśmy stworzeni na obraz Boga. Żyć miłością i w ten sposób sprawić, aby Boże światło dotarło do świata - do tego właśnie chciałbym zachęcić".* Niech słowa Jezusa, a także Benedykta XVI inspirują nas nieustannie do trwania w wierze i mężnym przezwyciężaniu wszelkich przydarzających się kryzysów. Warto ze słów Szymona Piotra: "Panie, do kogo pójdziemy..." uczynić akt strzelisty, który będzie naszym osobistym wołaniem do nieba o łaskę trwania przy Panu. 

----------
fot. pixabay  

* - P. Seewald, Benedykt XVI. Życie, Kraków 2021, s. 1017.
* - Benedykt XVI, Dlaczego wierzę?, Kraków 2013, s. 84. 

Komentarze

Prześlij komentarz

Zapraszam do podzielenia się tym, jak w Tobie żyje przeczytane Słowo:

Popularne posty z tego bloga

Królowa Polski [J 19, 25-27]

Obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja». I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie. >P<      Data 3 maja, wpisała się bardzo mocno zarówno do kalendarza cywilnego jak i kościelnego (liturgicznego). Z jednej strony kolejne rocznica ustanowienia konstytucji z 3 maja 1791 roku, a drugiej uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Dwa ważne wydarzenia związane z naszą Ojczyzną. Do dzisiejszego trzeciomajowego święta, często odnoszę wydarzenia z dzieciństwa, szczególnie wakacje spędzane u dziadków. Pamiętam takie dwa szczególne momenty. Pierwszy związany z wizerunkiem Maryi, kiedy w starej książeczce do nabożeństwa mojej śp. Babci znalazłem wygięty, podniszczony obrazek, który ukazywał samą twarz Matki Boskiej Częstochowskiej. Pamięt
Prześlij komentarz
Kliknij po więcej »

Trącenie w bok [Dz 12, 1 - 11]

W owych dniach Herod zaczął prześladować niektórych członków Kościoła. Ściął mieczem Jakuba, brata Jana, a gdy spostrzegł, że to spodobało się Żydom, uwięził nadto Piotra. A były to dni Przaśników. Kiedy go pojmał, osadził w więzieniu i oddał pod straż czterech oddziałów, po czterech żołnierzy każdy, zamierzając po Święcie Paschy wydać go ludowi. Strzeżono więc Piotra w więzieniu, a Kościół modlił się za niego nieustannie do Boga. W nocy, po której Herod miał go wydać, Piotr, skuty podwójnym łańcuchem, spał między dwoma żołnierzami, a strażnicy przed bramą strzegli więzienia. Wtem zjawił się anioł Pański i światłość zajaśniała w celi. Trąceniem w bok obudził Piotra i powiedział: «Wstań szybko!». Równocześnie z rąk Piotra opadły kajdany. «Przepasz się i włóż sandały!» – powiedział mu anioł. A gdy to zrobił, rzekł do niego: «Narzuć płaszcz i chodź za mną!». Wyszedł więc i szedł za nim, ale nie wiedział, czy to, co czyni anioł, jest rzeczywistością; zdawało mu się, że to widzenie. Minęli
Prześlij komentarz
Kliknij po więcej »

4 x biada! [Łk 11, 42 - 46]

Jezus powiedział: «Biada wam, faryzeuszom, bo dajecie dziesięcinę z mięty i ruty, i z wszelkiej jarzyny, a pomijacie sprawiedliwość i miłość Bożą. Tymczasem to należało czynić, i tamtego nie pomijać. Biada wam, faryzeuszom, bo lubicie pierwsze miejsce w synagogach i pozdrowienia na rynku. Biada wam, bo jesteście jak groby niewidoczne, po których ludzie bezwiednie przechodzą». Wtedy odezwał się do Niego jeden z uczonych w Prawie: «Nauczycielu, słowami tymi także nam ubliżasz». On odparł: «I wam, uczonym w Prawie, biada! Bo nakładacie na ludzi ciężary nie do uniesienia, a sami nawet jednym palcem ciężarów tych nie dotykacie». >P< Czy to trzykrotne "biada" wypowiadane przez Jezusa było zasadne? Czy potrzebne były tak mocne słowa? Czego one dotyczyły? Zerknijmy do szczegółów tego tekstu: - mięta, ruta, czyli dziś powiedzielibyśmy przyprawa ziołowa, czy jarzyny były przedmiotem zastanowienia faryzeuszy, czy te warzywa powinny być składane jako dziesięcina czy nie. Można je s
Prześlij komentarz
Kliknij po więcej »

Życzenia wielkanocne 2024

Wszystkim zaglądającym tutaj, pragnę życzyć błogosławionych świąt Wielkiej Nocy. Niech Chrystusa Zmartwychwstały przebija się przez nasze skamieniałe, często zamknięte na miłość i pokój serca. Niech wydobywa nas z naszych słabości i lęków. Niech obdarza pokojem, który przynosi!  Niech żyje w nas i poprzez nas! Radosnego Alleluja! Ku refleksji i modlitwie zostawiam piękną modlitwę napisaną przez papieża Benedykta XVI: "Panie Jezu Chryste, w ciemności śmierci stałeś się światłem, w otchłani najgłębszej samotności zamieszkała teraz na zawsze kojąca moc Twojej miłości, w Twoim ukryciu możemy śpiewać Alleluja ocalonych. Daj nam pokorną prostotę wiary, która nie daje wprowadzić cię w błąd, kiedy Ty wołasz nas w godzinach ciemności i opuszczenia, kiedy wszystko staje się niepewne; w czasie, kiedy Twoja sprawa zdaje się przegrywać w śmiertelnej walce, daj nam wystarczająco dużo światła, żebyśmy Ciebie nie stracili; tyle światła, żebyśmy mogli stać się światłem dla innych, którzy go jeszc
Prześlij komentarz
Kliknij po więcej »

"Módl się tak, jakby wszystko zależało od Boga, a działaj, jakby wszystko zależało tylko od ciebie" [Łk 5, 17-26]

Pewnego dnia, gdy Jezus nauczał, siedzieli tam też faryzeusze i uczeni w Prawie, którzy przyszli ze wszystkich miejscowości Galilei, Judei i z Jeruzalem. A była w Nim moc Pańska, tak że mógł uzdrawiać. Wtem jacyś mężczyźni, niosąc na łożu człowieka, który był sparaliżowany, starali się go wnieść i położyć przed Nim. Nie mogąc w żaden sposób go przenieść z powodu tłumu, weszli na płaski dach i przez powałę spuścili go wraz z łożem na sam środek, przed Jezusa. On, widząc ich wiarę, rzekł: «Człowieku, odpuszczone są ci twoje grzechy». Na to uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli się zastanawiać i mówić: «Kimże on jest, że wypowiada bluźnierstwa? Któż może odpuścić grzechy prócz samego Boga?». Lecz Jezus przejrzał ich myśli i w odpowiedzi na nie rzekł do nich: «Co za myśli nurtują w sercach waszych? Cóż jest łatwiej powiedzieć: „Odpuszczone są ci twoje grzechy”, czy powiedzieć: „Wstań i chodź”? Otóż żebyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów» – rzekł do sp
Prześlij komentarz
Kliknij po więcej »