"Moc w słabości" [por. 2 Kor 12, 9]

Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, z tego, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego – którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili. A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy. >P< Przy naszym narodzeniu rodzice nadali nam konkretne imię. Później zostało ono wypowiedziane podczas chrztu świętego, kiedy stawaliśmy się dziećmi B...

Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jeruzalem na Święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został młody Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest wśród pątników, uszli dzień drogi i szukali Go między krewnymi i znajomymi. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jeruzalem, szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: «Synu, czemu nam to uczyniłeś? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie». Lecz on im odpowiedział: «Czemu Mnie szukaliście? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?» Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka...

Najmilsi: Nowina, którą usłyszeliśmy od Jezusa Chrystusa i którą wam głosimy, jest taka: Bóg jest światłością, a nie ma w Nim żadnej ciemności. Jeżeli mówimy, że mamy z Nim współuczestnictwo, a chodzimy w ciemności, kłamiemy i nie postępujemy zgodnie z prawdą. Jeżeli zaś chodzimy w światłości, tak jak On sam trwa w światłości, to mamy jedni z drugimi współuczestnictwo, a krew Jezusa, Syna Jego, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu. Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy. Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, Bóg jako wierny i sprawiedliwy odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości. Jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy, czynimy Go kłamcą i nie ma w nas Jego nauki. Dzieci moje, piszę wam to dlatego, żebyście nie grzeszyli. Jeśliby nawet ktoś zgrzeszył, mamy Rzecznika u Ojca – Jezusa Chrystusa sprawiedliwego. On bowiem jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, i nie tylko za nasze, lecz również za grzechy całego świata. >P< Wiele różnyc...

Szczepan, pełen łaski i mocy, działał cuda i znaki wielkie wśród ludu. Niektórzy zaś z synagogi zwanej synagogą Wyzwoleńców oraz Cyrenejczyków i Aleksandryjczyków, i tych, którzy pochodzili z Cylicji i z Azji, przystąpili do rozprawy ze Szczepanem. Nie mogli jednak sprostać mądrości i Duchowi, z którego natchnienia przemawiał. Gdy to usłyszeli, zawrzały gniewem ich serca i zgrzytali zębami na niego. A on, pełen Ducha Świętego, patrzył w niebo i ujrzał chwałę Bożą i Jezusa, stojącego po prawicy Boga. I rzekł: «Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga». A oni podnieśli wielki krzyk, zatkali sobie uszy i rzucili się na niego wszyscy razem. Wyrzucili go poza miasto i kamienowali, a świadkowie złożyli swe szaty u stóp młodzieńca, zwanego Szawłem. Tak kamienowali Szczepana, który modlił się: «Panie Jezu, przyjmij ducha mego!» A gdy osunął się na kolana, zawołał głośno: «Panie, nie licz im tego grzechu!» Po tych słowach skonał. >P< Boże Narodzenie przypomina na...

Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców naszych przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat. Ten Syn, który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach. On o tyle stał się większy od aniołów, o ile odziedziczył dostojniejsze od nich imię. Do którego bowiem z aniołów powiedział Bóg kiedykolwiek: «Ty jesteś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem»? I znowu: «Ja będę Mu Ojcem, a on będzie Mi Synem»? A skoro ponownie wprowadzi Pierworodnego na świat, powie: «Niech Mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży». >P< Mamy Boże Narodzenie! Po kilkunastu dniach oczekiwania, nareszcie możemy świętować tę piękną prawdę chrześcijańskiej wiary, że Bóg stał się jednym z nas, przyjął ludzkie ciało i stał się do nas podobnym we wszystkim op...

  Wszystkim Czytelniczkom i Czytelnikom - odwiedzającym tę stronę, czytającym i rozważającym słowo Boże - składam najserdeczniejsze życzenia z okazji świąt Bożego Narodzenia! :) Niech to słowo nas przemienia! Prowadzi do zachwytu nad Bogiem!  Niech umacnia naszego ducha i jednoczy z Bogiem Ojcem przez Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym!  Serdecznie pozdrawiam i zapewniam o modlitwie! ks. Maciej  

Zachariasz, ojciec Jana, został napełniony Duchem Świętym i zaczął prorokować, mówiąc: «Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, bo lud swój nawiedził i wyzwolił, i wzbudził dla nas moc zbawczą w domu swego sługi, Dawida: Jak zapowiedział od dawna przez usta swych świętych proroków, że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą; Że naszym ojcom okaże miłosierdzie i wspomni na swe święte przymierze – na przysięgę, którą złożył ojcu naszemu, Abrahamowi. Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, służyć Mu będziemy bez trwogi, w pobożności i sprawiedliwości przed Nim po wszystkie dni nasze. A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi; Jego ludowi dasz poznać zbawienie przez odpuszczenie grzechów, dzięki serdecznej litości naszego Boga, z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce, by oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, aby nasze kroki skierować na drogę pokoju». >P< Osoby modlące...

Emmanuelu, nasz Królu i Prawodawco, przyjdź nas zbawić, nasz Panie i Boże. >P< To już ostatnia z antyfon "o". Dziś modlimy się w niej pięknym imieniem Boga. Emmanuel, czyli Bóg jest/niech będzie z nami. Jest to imię Boga. Już w Starym Testamencie prorok Izajasz objawił je ludowi w słowach: "Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie go imieniem Emmanuel!" (Iz 7, 14). W życiu Jezusa odegrało ono istotną rolę, przecież nieustannie przypominał je w słowach: "Jestem z wami". Dobrze jest zachwycić się tym Bożym imieniem. Jego pragnieniem jest bycie przy nas zawsze. Antyfona ta kończy się prośbą o dar zbawienia. Nie ma w innym  zbawienia, jak tylko w imieniu Jezus. Przemodliliśmy i zastanowiliśmy się nad wszystkimi wielkimi siedmioma antyfonami. Jest jeszcze jedna sprawa, którą warto poruszyć. Kryje się w niech pewna tajemnica. Ich oryginalna wersja zapisana jest. języku łacińskim. gdy odczytamy je od końca, możemy dowiedzieć się kiedy przyjdzie Pan. I tak...

O Królu narodów, przez nie upragniony;  *  Kamieniu węgielny Kościoła,  / przyjdź i zbaw człowieka,  /  którego utworzyłeś z prochu ziemi. >P< Powstanie antyfon, którymi w tych ostatnich dniach adwentu się zajmujemy, zawdzięcza się św. Grzegorzowi Wielkiemu, sięgają zatem VI wieku. Dziś rozważamy przedostatnią z nich. Nazywa ona Chrystusa "Królem narodów" oraz "Kamieniem węgielnym Kościoła". Król zapewnia ciągłość władzy, dba o poddanych, jest najważniejszą osobą w państwie i jego pierwszym obywatelem. Podobnie z kamieniem węgielnym, jest to najważniejsza część budynku, zapewnia stabilność, to na nim może opierać się cała budowla, pozwala jej trwać, zapewnia bezpieczeństwo. Prawdy te możemy odnosić do Chrystusa. Informacje te podprowadzają nas do odkrywania prawdy o Nim, a tym samym wskazują  na nasze życie. Bez Niego nią  ma sensu nasze chrześcijańskie życie. Bez Niego dajemy  się jak wysuszona ziemia. Przestrzeń naszej duszy , ma stawać si...

O Wschodzie, Blasku światłości wieczystej i Słońce sprawiedliwości, przyjdź i oświeć żyjących w mroku i cieniu śmierci. >P< Chcemy dziś zastanowić się nad piątą tzw. antyfoną "o". Brzmi ona: "O Wschodzie, Blasku światłości wieczystej i Słońce sprawiedliwości, przyjdź i oświeć żyjących w mroku i cieniu śmierci". Jezus porównany jest w niej do Wschodu i Słońca.  Doceniamy blask i światło, kiedy go zabraknie. Kiedyś w szkole zapytałem dzieci: Co zrobiłybyście gdyby przez trzy dni nie było prądu/światła? Padały naprawdę zaskakujące odpowiedzi, łącznie z tą, że nie można byłoby ugotować obiadu. Co byśmy zrobili jako ludzie, gdyby zabrakło nam Chrystusa? Co byśmy poczęli? Jak wyglądałoby nasze życie? W różnych kulturach i religiach to właśnie Wschód utożsamiany jest z nowym początkiem, lepszą jakością życia. Naród żydowski po dziś dzień   wyczekuje  Mesjasza, który nadejść ma właśnie ze Wschodu. Myśmy uwierzyli, że tym, który przychodzi i oświeca nasze  życie swoją...

Kluczu Dawida, który otwierasz bramy wiecznego królestwa, przyjdź i wyprowadź z więzienia jeńca siedzącego w ciemnościach. >P< Kto z nas coś raz nie miał problemu z kluczami do mieszkania? Albo zostały przez nas zgubione, albo złamane, albo po prostu trzeba było je dorobić dla innego członka rodziny. W dzisiejszej antyfonie nie chodzi jednak o takie znaczenie klucza. Jezus został w niej porównany do "klucza Dawida", który otwiera bramy Bożego Królestwa. O co chodzi? Historia te sięga króla Ezechiasza, który dał się poznać jako roztropny i dobrze zarządzający władca. Moglibyśmy powiedzieć o nim reformator państwa. Ale jak to przy władzy bywa otaczał się mało roztropnymi pomocnikami, a takim na jego dworze był niejaki Szebna. Człowiek ten zachłysnął się władzą, którą otrzymał. Był królewskim skarbnikiem. Uwielbiał to, co się świeci i to doprowadziło go do jego upadku. Prorok Izajasz zapowiedział jego upadek, ale wskazał także jego następcę. W Księdze Izajasza czytamy: „(....